ผู้ชายอินเดียฟ้องหย่ามากขึ้น เพราะคาดหวังให้ภรรยาทำงานในบ้าน แต่ผู้หญิงต้องการออกไปทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพ

ในการศึกษาปี 2018 โดย International Journal of Management, Technology และ Social Sciences อินเดียมีอัตราการหย่าร้างอยู่ที่ 11% ขณะที่สหรัฐอเมริกามีอัตราการหย่าร้าง 50% ที่น่าสนใจคือตัวเลขในอินเดียกำลังเพิ่มขึ้นเพราะผู้ชายหวังให้ภรรยาทำงานในบ้าน แต่ผู้หญิงต้องการออกไปทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพ

“คดีการหย่าร้างเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา” Raghunath กล่าวในการแถลงข่าวตามรายงานของ The New Indian Express “คู่รักต้องอยู่ด้วยกันอย่างน้อยหนึ่งปีก่อนที่จะขอหย่า หากไม่มีกฎหมายดังกล่าว จะมีการยื่นคำร้องหย่ามากกว่าการแต่งงาน”

ล่าสุดได้มีคดีฟ้องหย่าในอินเดีย ซึ่งชายคนหนึ่งหย่ากับภรรยาเพราะทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้เขาทุกวัน ซึ่งในที่สุดทั้งคู่หย่าร้างด้วยความยินยอมร่วมกัน โดยทั้งสองฝ่ายแยกกันอยู่เป็นเวลาหนึ่งปีและก่อนที่จะตกลงยุติการสมรส

ข่าวที่เกี่ยวข้อง:

ผู้พิพากษากล่าวเสริมว่า การหย่าร้างเป็นที่แพร่หลายในเขตเมืองมากกว่าหมู่บ้านในชนบท “เพราะในพื้นที่ชนบท ทางหมู่บ้านเข้าแทรกแซงและแก้ไขปัญหา ผู้หญิงไม่มีความเป็นอิสระ ความกลัวต่อสังคม และความรู้สึกในครอบครัวบีบให้พวกเธอต้องรับมือกับสถานการณ์ แต่ในเมือง ผู้หญิงได้รับการศึกษาและเป็นอิสระทางการเงิน”

ตามสถิติที่รวบรวมจากศาลครอบครัวระหว่างปี 2011-2019 การฟ้องหย่าอยู่ระหว่าง 7,500-8,300 คดี แม้ว่าจะไม่มีข้อมูลอย่างเป็นทางการ แต่ทนายความและที่ปรึกษาการแต่งงานกล่าวว่า ศาลอนุญาตให้มีคำสั่งหย่าในคำร้องประมาณ 85%

ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า การยื่นคำร้องหย่าร้างกำลังถูกฟ้องโดยผู้ชายมากกว่าผู้หญิง และปัญหาหลักระหว่างคู่สมรสคือมาตรฐานความคาดหวังที่เพิ่มขึ้นจากกันและกัน การขาดเวลาสำหรับคู่ครอง และการขาดการสื่อสารระหว่างทั้งคู่

ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่า เป็นเพราะทั้งสามีและภรรยากำลังยุ่งอยู่กับภาระผูกพันทางอาชีพและหน้าที่การงานของตน และขาดการสื่อสารที่นำไปสู่ความขัดแย้งระหว่างกัน

“ในสถานการณ์ปัจจุบัน สาเหตุหลักของการเลิกรากันคือความคาดหวังจากกันและกันที่เพิ่มขึ้น ความคาดหวังของผู้หญิงส่วนใหญ่มุ่งไปที่ความเป็นเพื่อน ช่วยเหลืองานบ้าน ระดับเสรีภาพและความเข้าใจที่มากขึ้น เพราะตอนนี้ผู้หญิงก้าวออกจากบ้านบ่อยๆ อย่างไรก็ตาม ผู้ชายดูเหมือนจะไม่เห็นด้วยกับผู้หญิง พวกเขายังคงคาดหวังให้ผู้หญิงบรรลุเป้าหมายตามประเพณี” ศุภดา ไมตรา คณบดี คณะสังคมสงเคราะห์ สถาบันสังคมศาสตร์ทาทา กล่าว

ศุภดากล่าวว่า ผู้หญิงกำลังมีอาชีพมากขึ้นและมีภาระผูกพันทางอาชีพ ในขณะเดียวกันพวกเธอก็ต้องดูงานบ้านด้วย “ดังนั้นผู้หญิงต้องแบกรับภาระหนักหนาสองเท่า ด้วยการทำงานในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัว และในขณะเดียวกันก็ดูแลงานบ้าน”

เธอยังกล่าวอีกว่า พลวัตของการแต่งงานเปลี่ยนไป “ผู้หญิงได้รับการศึกษาและเลือกที่จะไม่แต่งงานหรือแต่งงานช้า ส่วนใหญ่มักจะแต่งหลังจากอายุ 25-26 ปี เมื่อเทียบกับครั้งก่อนๆ ที่พวกเขาเคยแต่งงานตอนอายุ 20-22 ปี ผู้หญิงมีบุคลิกและความคาดหวังของตัวเอง และเมื่อไม่สมหวังก็ต้องการยุติการแต่งงาน”

อ้างอิง:

ช่องทางติดตาม THE STANDARD WEALTH